φόβη

Είδος ταξιανθίας στα φυτά. Στον στενόμακρο κύριο άξονά της αναπτύσσονται πλευρικά κλαδιά, τα οποία με τη σειρά τους διακλαδίζονται και βγάζουν άνθη ξεχωριστά το καθένα ή μικρές ταξιανθίες. Η φ. λέγεται συμπιεσμένη, όταν τα κλαδιά συμπιέζονται προς τον κύριο άξονα, και διάχυτη, όταν τα κλαδιά διασκορπίζονται προς τα πλάγια.

* * *

η, ΝΑ

νεοελλ.

βοτ. τύπος σύνθετης ταξιανθίας, που ανήκει στην ομάδα τών βοτρυωδών ή μονοποδικών ταξιανθιών, αλλ. σύνθετος βότρυς

αρχ.

1. τρίχα ή βόστρυχος τών μαλλιών τής κεφαλής («βοστρύχων ἄκρας φόβας», Σοφ.)

2. (για Γοργόνα) οφιώδης πλόκαμος

3. η χαίτη τών αλόγων

4. (με περιλπτ. σημ.) κόμη

5. μτφ. α) το φύλλωμα τών δέντρων

β) το άνθος διαφόρων καλαμοειδών φυτών το οποίο μοιάζει με πούπουλο

6. φρ. α) «ἴων φόβαι» — σωρός από βιολέτες (Πίνδ.)

β) «εὐπέταλοι φόβαι» — οι βλαστοί τής αμπέλου (Ανθ. Παλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ανάγεται πιθ. στην ετεροιωμένη βαθμίδα τού ρ. φέβομαι* «φεύγω, τρέπομαι σε φυγή». Προβλήματα, ωστόσο, γεννά η σημασιολογική διαφορά που παρουσιάζουν οι τ., η οποία δεν ερμηνεύεται ικανοποιητικά ούτε με την υπόθεση μιας σημ. «τα μαλλιά που κυματίζουν, που φεύγουν μπροστά στον αέρα» ούτε με τη σύγκριση προς το ζεύγος σόβη «ουρά τού αλόγου»: σοβῶ «διώχνω, τρέπω κάποιον σε φυγή»].